Hoe het allemaal begon
14 april 2007. Laarnenaar Jo Vervaet, een zelfstandige vloerbedekker, ontdekt een gezwel in zijn nek. Hij ondergaat een aantal onderzoeken, waaronder een biopsie (microscopisch onderzoek van de cellen en de weefsels van de lymfeklieren). In afwachting van de resultaten trekt de verwoede fietstoerist nog voor een wielerreisje naar Mallorca. Jo: “Ik ontmoette er een Nederlandse triatlete Guusje Vrehen, die op een spoedopname van een ziekenhuis werkt. Toen ik mijn gezwel toonde, vroeg ze of ik regelmatig moe was en veel zweette. Het antwoord was tweemaal ja.”
Net voor we huiswaarts keerden, gaf ze me dit roze, plastic armbandje (toont het, ontroerd ). ‘Opgeven is geen optie’ stond er op. “Doe dit rond je pols, je zal het nog veel nodig hebben.”
Terug thuis viel al snel het verdict: de ziekte van Hodgkin, een vorm van lymfeklierkanker. Het eerste moment dacht ik “Dit was het, mijn leven is voorbij. Je wereld stort in.” Jo Vervaet verkeerde in het derde stadium van de kanker, ook de milt was aangetast, andere organen gelukkig niet. Genezingskans: 85 procent. Jo: ‘Op de afdeling Hematologie & BMT (Beenmergtransplantatie) in het Gentse UZ is men direct gestart met de behandeling: 16 chemokuren, waarvan er nu reeds 10 achter de rug zijn. Het genezingsproces verloopt in de goede richting: de chemo bedwingt beetje bij beetje de kankercellen en mijn lichaam reageert relatief goed op de chemokuren, al zijn er dagen dat ik me rotslecht voel.’
Hoe ‘OIGO: Opgeven Is Geen Optie’ het levenslicht zag…
In het UZ zag Jo tientallen lotgenoten die ook behandeld werden. Hij zag ook hoe dokters en verplegers zichzelf uit de naad werken om iedereen te helpen. ‘Ik stelde vast dat er te weinig middelen en mensen op de dienst zijn. Toen ik ook een nacht moest blijven, zag ik het grote verschil in middelen tussen de dagkliniek en nachtkliniek. Elke afdeling heeft een budget om materiaal aan te kopen, maar dat is beperkt. De meeste afdelingen smeken om meer centen, af en toe zijn er schenkingen. Toen besloot ik een actie op het getouw te zetten voor de afdeling Hematologie-BMT. Ik richtte onlangs een bestuur op met een aantal goede vrienden. Bedoeling is om op 27 juni 2008, mijn vermoedelijke genezingsdag, een spetterend event te organiseren in de Scala, waarbij de opbrengst integraal naar de afdeling Hematologie-BMT van het UZ Gent gaat. De hoofdverpleegster heeft reeds een lijst doorgespeeld met apparatuur die hoognodig is zoals nieuwe statieven, automatische bloeddrukmeters, onderzoekstafels en een bloedkoelkast voor de dagkliniek.’
— Jo Vervaet, 15 september 2007
Tekst Sam De Kegel
