Zaterdag jl heb ik de rit voor dit jaar gereden met Peter. De verwachtingen waren hoog gespannen, de dag ervoor had Christophe de rit verkend en hij was heel positief, afwachten maar ….
Na een rustige aanloop via Destelbergen en Lochristi kregen we een eerste indruk wat Gent ook te bieden heeft, nl zijn uitgestrekt haventerrein. De aanblik was indrukwekkend, zeker als het eerste keer is dat je dit ‘vergeten’ gebied verkent. En ja, dit is ook Gent dacht ik bij mezelf ……. Na een aantal km op industriegebied en de overzet in Langerbrugge zetten we koers, richting Meetjesland. De aanblik werd totaal anders, industriële wegen maakten plaats voor meer rustige wegen met enkele leuke bezienswaardigheden zoals het kasteel van Poeke.
Na 60 km was het tijd voor onze eerste stop, een uitgelezen plekje in de dorpskern van Poeke, voldoende parkeergelegenheid, rustig gelegen en zeer gastvrije uitbaters. Voor de liefhebbers kunnen we de verse soep van harte aanbevelen!
Ik hield het bij een koffie want ik wou alert blijven voor wat nog komen moest. Na de stop ging het richting Lozerbos in Kruishoutem. Naast het Vlaamse Ardennengevoel begon ook het hongergevoel zich stilaan te manifesteren. Rond de middag hadden we onze middagstop bereikt, terug een uitgelezen plekje met een heel mooi terras en een uitnodigende eet- en drankkaart.
Een eerste maal voldaan trokken we onze ‘brullende Motoren’ op gang. De Vlaamse Ardennen was het volgend objectief in ons toen al geslaagde motorrit.
Het ‘Waw’ gevoel overheerste, het ene na het andere schitterend baantje met na elke bocht opnieuw een schitterend uitzicht. Giet daar bovenop nog een flinke portie ‘Ronde Van Vlaanderen’ gevoel met geregeld klimwerk op de flanken van enkele bekende Vlaamse bulten en je weet ongeveer wat we onder de wielen geschoven kregen.
Vergeet zeker niet een korte stop te houden aan de uitkijktoren ‘Ooievaar’ bovenop de Valkenberg, na 162 treden wacht je bij mooi weer een adembenemend uitzicht.
Vooraleer het laatste gedeelte van onze tocht aan te vatten, wachtte ons nog een leuke verrassing bij de tweede stop. Verdoken in de Vlaamse Ardennen wachtte ons een oase van rust op een oergezellig terrasje. Hier kunnen we zonder blozen de ‘Kriek van ‘t Vat’ van harte aanbevelen.
Stilaan kwam ons einddoel in zicht, na heel wat technische passages mocht de gashendel nog een laatste maal worden opengedraaid.
Het Kasteel van Laarne lieten we dit jaar links liggen (figuurlijk), de Kerk van Laarne begroette ons terug thuis.
Moe en voor de tweede maal voldaan heb ik mijn Vespa op stal gezet. Ik moet Peter proficiat wensen met het uitzetten van een zeer prachtige rit met voor iedereen wat wils. Nooit gedacht dat de wijde omgeving van Gent zoveel gezichten kon tonen en zoveel impressies kon nalaten.
Zeker doen!
Danny
